Klasa 6d

Nudna Stara Pierdziocha

- Ile? - do przedziału wpadła Sylwia, uśmiechając się promiennie i wpatrując się tępo w batonika Ani.
- Nie dam! - TrojAnka zachichotała, zawinęła jedzenie w papier i włożyła do plecaka. Sylwia skrzywiła się i opadła na siedzenie między Anką a Julią.
- W dupę jeża! - mruknęła nieprzytomnie Julia, atakując laptopa, którego trzymała na kolanach.
- Co znowu? - spytała znudzona Paulina, wpatrując się za okno.
- Internet padł... - westchnęła Julia, po czym złożyła laptopa i położyła go na półce na bagaże. Usiadła na miejscu i zlustrowała przedział wzrokiem. Sześć siedzeń i cztery osoby. Dwa dni drogi. Jaskrawoczerwone ściany i narzuty raziły ją w oczy, ale przedział był raczej dobrze utrzymany. Tandetny plastikowy stolik przytwierdzony na samym środku obszernego pomieszczenia. Za oknem jakiś sosnowy las. Są gdzieś na Mazurach. Ile jeszcze czasu, żeby dojechać na miejsce?
W drugim przedziale w trzyprzedziałowym wagonie siedzieli chłopcy. Daniel, Wojtek, Michał i Dorian patrzyli przez okno. Czuli się, jakby ktoś na szybie wymalował jaskrawą farbą "nudy!". Jak długo będą musieli się nudzić, żeby dotrzeć do Wenecji?
- Osiemnaście, dziewiętnaście i dwadzieścia! - usłyszeli kobiecy wrzask z korytarza. Gdy wyszli, czekał na nich już przedział trzeci, otaczając wianuszkiem dziewczynę, która sprzedawała jedzenie. Edyta kupowała właśnie paczkę chipsów, Klaudia radośnie wgapiała się w drożdżówkę, a Iga i Patrycja zastanawiały się, co kupić, chichocząc radośnie.
Julia wyciągnęła mapę. Byli przy Mikołajkach. Pociąg kluczył bez sensu, i tak muszą jeszcze przejechać pół Polski... zbliżała się noc. Razem z Pauliną, Anką i Sylwią wyszła, kupić coś do jedzenia, zanim dwójka i trójka wszystko wykupi.

danielinho

Zapowiada się ciekawie...

Erzfeind

Fakt. Ale gdzie ja jestem?

Nudna Stara Pierdziocha

A Ciebie nie będzie.

Erzfeind

Chamstwo

danielinho

Chamstwo, nie chamstwo. Ale ciesz się bo w mojej będziesz.

Papusia =]

A ja kiedy bedę i kim??

danielinho

Mhm, stawiam, że cie nie bedzie. Lol

TrojAnka

To dobrze że chociaż ja jestem wiec nie będę powtarzała A ja kim będę. A tak to zaczyna się fajnie...

danielinho

A tak wogule (wiem, że źle) to kiedy 2.część?

Papusia =]

danielinho

To był żart.

Nudna Stara Pierdziocha

- RĘCE DO GÓRY! - rozległ się męski głos. W drzwiach stał wysoki, zamaskowany mężczyzna, kurczowo ściskający karabin. Wszyscy podnieśli ręce, łącznie z kobietą sprzedającą jedzenie.
- O co chodzi? - spytała cicho Paulina drżącym z przerażenia głosem. Mężczyzna nacelował na nią lufę karabinu i odrzekł ostro:
- Jedno słowo, a zginiecie!
Julia przysunęła się do niego.
- Nie ujdziecie z życiem, wiem, w co jesteście zamieszani! - krzyczał. Piana wystąpiła mu na usta i zrobił się czerwony na twarzy, wyraźnie zaaferowany i wściekły.
Julia była bardzo blisko, nie zauważył tego.
- Jesteście parszywymi gnojkami, zginiecie, dzieci bez honoru! Zdrajcy! ZDRAJCY!
To był jego błąd. Julia pochyliła się i wyjęła sztylet, przywiązany do kostki. Bułat. Błysnął w słońcu i Julia z lubością spojrzała na staroegipskie hieroglify, gęsto zdobiące rękojeść.
- O co chodzi? - ponowił pytanie Daniel, rozglądając się niepewnie. Uważał, że mężczyzna zaraz się roześmieje i powie: "Niespodzianka!". Napastnik spojrzał na niego i położył palec na spuście. Błysnęło bułatowe ostrze i mężczyzna osunął się na ziemię. Julia pochyliła się nad nim i zbadała ciemną ranę.
- Przeżyje - zawyrokowała, otrzepując ręce i przywiązując sztylet do łydki. Wszyscy znieruchomieli. Chociaż niewiele z tego rozumieli, nagle zobaczyli, że to nie był żart. Że gdyby ten człowiek był przytomny sekundę dłużej, zginęliby. Każdy z nich. Nie wiedzieli dlaczego, ale Julia najwidoczniej wiedziała. Spojrzała na nich i głęboko westchnęła, mówiąc:
- Nie wiem, co to było. Wiem, że to człowiek z jakiejś sekty. Może napadał na przypadkowych ludzi, a może nie.
- Ale... jak to? - wyjąkała wciąż oszołomiona Edyta.
- Musimy uciec. Weźcie rzeczy. Musimy uciec - powtarzała Klaudia.
- Drzwi od pociagu mają zabezpieczenia - zauważyła przytomnie Patrycja.
- Okna nie! - wyrwał się z odrętwienia Michał.
- Jak to okna?! - zaczęła Sylwia, ale Anka uciszyła ją gestem.
- Mogą wrócić. Uciekamy.
Wpadli do przedziałów. Nerwowo zrzucali plecaki i torby, biorąc wszystkie bagaże, swoje i cudze. Po chwili byli juz na korytarzu.
- Mamy wybór? - zapytała Iga, automatycznie sprawdzając zasięg telefonu komórkowego. Czarny napis na ekraniku głosił "Brak sieci". Zasępiła się.
- Nie - mruknęła Julia i wybiła szybę. Dorian, Wojtek i Edyta zrobili to samo. Po chwili stali już na krawędzi. Rzucili się ku zielonym łanom trawy. W mgnieniu oka wyskoczyła reszta, także z okien w przedziałach.
*
- Co teraz? - zapytała płaczliwie Paulina. W oddali majaczyły tylne światła pociągu.
- NIE WIEM! - wrzasnęła Julia. Wyjęła mapę. Wciąż byli na Mazurach. Potrząsnęła nerwowo głową. - Musimy chyba rozbić obóz. Ale nie tu. Weźcie plecaki i idziemy w las.
- Las! - krzyknęła Klaudia, grzebiąc szybko w torbie. Po chwili wyjęła błyszczący spray przeciwko kleszczom.
- NIE! - wrzasnął Daniel. Klaudia opuściła pojemnik i spojrzała na niego zdziwiona. - Psy tropiące! - wyjaśnił już spokojniej. Klaudia przygryzła dolną wargę i schowała spray.
Wyruszyli.

danielinho

Fajne, a na to z psami to bym sam nie wpadł (ta opowiesc jest jakas fantasy Grin

).

Papusia =]

Droga J(ó)lio Pismak!!
Kim będę i kiedy??
Z poważaniem:
Nadine Holmes Grin

Crystal Sanders itd...

	Forum Klasa 6d Strona Główna -> Paperback writer	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony 1, 2, 3 Następny
Strona 1 z 3